Vertical fracture resistance of roots retreated using different instrumentation techniques

Objective: The aim was to evaluate the resistance to vertical root fracture (VRF) of retreated roots using rotary and hand instrumentation.
Methods: Forty five extracted maxillary incisor teeth had their crowns removed to standardize the root lengths to 16 mm. Specimen root canals were prepared using ProTaperUniversal (PTU) rotary instruments and obturated using the cold lateral condensation technique with gutta-percha and AHPlus sealer. Teeth were randomly allocated into three groups (n=15). The first group was not retreated and served as a control group. The other two groups were retreated using either PTU retreatment instruments or hand-files, followed by obturation. The periodontal ligament of the filled roots was simulated. Specimens were embedded into self-curing acrylic and subjected to a vertically applied loading force (1.0 mm/min) in a universal testing machine until the root fractured. The data were recorded in Newtons and statistically analyzed (Kruskal-Wallis and Dunn multiple comparison tests, p<0.05).
Results: Retreated groups revealed decreased fracture resistance when compared with the control group (p<0.05). However, the difference in the median values among the rotary and hand instrumentation groups was not significant.
Conclusion: Within the limitations of this study, VRF risk increases in retreated teeth regardless of the instrumentation technique used.

Kanal tedavisi tekrarında farklı şekillendirme yöntemlerinin vertikal kırık direncine etkisi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, döner sistem veya el eğeleri kullanarak kanal tedavisi tekrarı yapılmış köklerin kırılmaya karşı dirençlerini araştırmaktır.
Materyal Metod: Kırk dokuz çekilmiş üst çene keser dişin kuron kısımları kesilerek kök boyları 16 mm olacak şekilde standardize edilmiştir. Kök kanalları ProTaper Universal (PTU) döner sistem kullanılarak hazırlanmış daha sonra soğuk lateral kondensasyon yöntemi ve AHPlus patı ile doldurulmuştur. Kökler üç gruba ayrılmıştır (n=15). Birinci grup kontrol grubu olarak ayrılmıştır ve kanal tedavisi tekrarı uygulanmamıştır. Diğer iki grup PTU retreatment eğeleri veya el eğeleri ile temizlenip şekillendirildikten sonra soğuk lateral kondensasyon yöntemi ile doldurulmuştur. Köklerin periodontal ligamentleri elastomerik ölçü materyali ile simule edilmiştir. Örneklere akril içerisine gömüldükten sonra univeral test cihazında vertikal olarak yük (1.0 mm/dak) uygulanmıştır. Sonuçlar Newton olarak kaydedilerek istatistiksel analiz yapılmıştır (Kruskal-Wallis and Dunn çoklu karşılaştırma testleri, p<0.05).
Bulgular: Kök kanal tedavisi tekrarı uygulanan gruplar kontrol grubuna göre daha az kırılma direnci göstermiştir (p<0.05). Ancak, döner alet sistemi ve el eğeleri gruplarının değerleri arasında anlamlı istatistiksel fark bulunamamıştır.
Sonuç: Bu çalışmanın ışığında, kanal tedavisi tekrarı yapılan dişlerde vertikal kök kırığı, kullanılan şekillendirme tekniği fark etmeksizin artmaktadır.